Grasland en koolstofopslag
Met een oppervlakte van 61 miljoen hectare zijn graslanden van levensbelang, ze zijn goed voor 16% van het totale en 40% van het Europese landbouwareaal. Ze dienen voor multifunctionele doeleinden maar het grootste areaal dient uitsluitend voor diervoeder. De productie van zuivelproducten, rundvlees, schapenvlees en wol is van groot economisch belang. Er is ook een groot potentieel voor koolstofsekwestratie en beperking van klimaatverandering door irrigatie van graslanden die als ecosysteemdiensten kunnen dienen.
Juridische claims op graslanden hebben het belang om op mid-term basis haalbare en uitvoerbare procedures en aanbevelingen voor beste praktijken te creëren. Deze opties moeten:
- bijdragen aan een redelijke en meetbare vermindering van de uitstoot van broeikasgassen door graslandgebruik;
- op een eenvoudige manier geïntegreerd kunnen worden in conventionele graslandlandbouw door middel van kleine aanpassingen aan regionaal water- en landbouwbeheer;
- verduurzaming door efficiënt mestbeheer met verminderde N-emissies in het water, ecosysteemdiensten als een bijdrage aan biodiversiteit, landschapsbescherming en koolstofopslag;
- het beste kan worden geïmplementeerd door een gemeenschappelijk multiactornetwerk met verschillende verantwoordelijkheden.
Datagedreven beslissingen voor melkveehouders
De managementuitdagingen waarmee boeren worden geconfronteerd zijn onder meer: reproductie, uiergezondheid, kreupelheid, voeding, gegevensbeheer, melkgegevens, activiteit en gedrag, metabole ziekten, kalveren & amp; jongvee, land & amp; graslandbeheer en huisvesting. Dit zijn de speciale belangengroepen in 4D4F die door de zuivelboerengemeenschap als het belangrijkste werden gekozen.
De technologieën die door de hubs worden gedekt, omvatten: bewegingssensoren op de nek en op de enkel (voor hittedetectie en algemene activiteitenniveaus), thermische camera’s (voor scannen van lichaamsconditiescores, mastitisdetectie en hoefziekte), temperatuursensoren (in het oor en het reticulum), pH-monitoren (in het reticulum), LIDAR (voor grasgroei), microfoons (voor herkauw- en knuffelactiviteit), inline progesteron-detectie in de melkstal (voor warmtedetectie), sensoren op de staart en in het geboortekanaal (om afkalven te detecteren) en omgevingssensoren (om gebouwventilatie te beheren).
De hubs demonstreren hoe deze technologieën kunnen worden gebruikt om gegevens te creëren die de besluitvorming verbeteren, wat leidt tot grotere winstgevendheid, verbeterd dierenwelzijn en verbeterde milieuprestaties op het bedrijf.
Robuuste, biologische veehouderij
De uitdaging van biologische veeteelt is het ontwikkelen van een duurzaam systeem dat leunt op slimme ecologische intensivering en dat aansluit op de sociale verwachtingen met betrekking tot diergezondheid en welzijn. Het netwerk brengt boeren bijeen die demonstraties uitvoeren omtrent biologische veeteelt, maar ook facilitators, adviseurs en onderzoekers betrokken bij deze bedrijvigheid.
De specifieke doelstellingen van het netwerk zal zijn om kennis en ervaring te delen rondom problemen en oplossingen gerelateerd aan dierenwelzijn en gezondheid. Demonstratie activiteiten zullen focussen op nieuwe bedrijvigheid of technologiën die kunnen helpen om het gebruik van antibiotica en anthelmintics te verlagen, verbeteren van dierenwelzijn en de manier van voeden.
De tweede doelstelling is om kennis en ervaring te delen rondom het betrekken van conventionele boeren, het verhogen van het aantal bedrijven dat overstapt, en verbetering van het bereik en interactie met consumenten.